Zorganizowane życie wspólnoty
pierwszych osadników
polskich
w Kingston rozpoczeło się 5 grudnia 1940 roku, z chwilą
powołania do istnienia Narodowego Związku Polskiego. Liczba
Polaków była wówczas niewielka - około 30 osób.
Od roku 1946 napłyneła nowa fala emigracji.
Przybyli glównie żolnierze z Polskich Sił Zbrojnych, a przede
wszystkim II Korpusu z Włoch.
Wielkim sukcesem dla ówczesnych działaczy
polonijnych było |
|
otwarcie Domu Polskiego, w dniu 6 lutego 1948
roku. Zawiązała sie przy nim Szkoła Polska, Klub Polek, Teatr
Amatorski, Harcerstwo i Grupa Folklorystyczna. W nowo otwartym
Domu Polskim obchodzono uroczystości religijne i patriotyczne
takie, jak: święto 3 maja,
11 listopada, świętego Mikołaja dla dzieci, opłatek polonijny
i święconkę wielkanocną. Opiekę duchowną nad wspólnotą
polską w Kingston sprawowali wówczas księża Oblaci i księża
diecezjalni. Do 1948 roku dla zaspokojenia potrzeb religijnych
przyjeżdżał ksiądz z Montrealu. Polacy gromadzili się na wspólnej
modlitwie kilka razy w roku, w kościele
św. Jana. Zorganizowano chór polonijny, który po raz pierwszy
wystąpił z koncertem kolęd polskich w 1950 roku. W tym czasie próbowano sprowadzić księdza
polskiego na stałe. Ksiądz Sołtyszewski, który pracował w Trois
Riviere (Quebec), chciał podjąć się zadania posługi duszpasterskiej
dla rodaków. Ze względu na brak wystarczających środków finansowych,
sprawę stałego duszpasterstwa musiano odłożyć na później. |